Pakiet zaburzeń cyklu

Badanie poziomu FSH (hormonu folikulotropowego) to jeden z najważniejszych testów w ocenie płodności kobiety. FSH jest produkowane przez przysadkę mózgową i, jak sama nazwa wskazuje, jego głównym zadaniem jest stymulacja pęcherzyków (folikułów) w jajnikach do wzrostu w pierwszej fazie cyklu miesiączowego.

Poziom FSH oznaczany na początku cyklu jest kluczowym wskaźnikiem tzw. rezerwy jajnikowej, czyli potencjału rozrodczego kobiety. Wysoki poziom FSH może świadczyć o tym, że jajniki stają się 'leniwe' i potrzebują silniejszego bodźca z przysadki, aby podjąć pracę. Badanie to niemal zawsze interpretuje się łącznie z LH i estradiolem.

Hormon luteinizujący (LH), czyli lutropina, to hormon produkowany przez przysadkę mózgową, który działa jak 'zapłon' dla owulacji. Jego gwałtowny wzrost w połowie cyklu, tzw. 'pik LH', jest bezpośrednim sygnałem dla jajnika, aby uwolnił dojrzałą komórkę jajową. Bez tego piku owulacja nie może się odbyć.

Badanie poziomu LH, niemal zawsze w połączeniu z FSH, jest fundamentalnym narzędziem w diagnostyce przyczyn niepłodności i zaburzeń miesiączkowania. Szczególnie ważny jest stosunek stężenia LH do FSH, który jest kluczowym wskaźnikiem w diagnostyce Zespołu Policystycznych Jajników (PCOS).

Estradiol (E2) to najważniejszy i najbardziej aktywny estrogen - podstawowy żeński hormon płciowy. Jest on produkowany głównie przez dojrzewające pęcherzyki w jajnikach. Jego stężenie dynamicznie zmienia się w trakcie cyklu miesiączkowego, odzwierciedlając aktywność jajników i przygotowując organizm kobiety do owulacji i ewentualnej ciąży.

Badanie poziomu estradiolu jest fundamentalnym elementem diagnostyki hormonalnej. Niemal zawsze interpretuje się je w połączeniu z wynikiem FSH, szczególnie na początku cyklu. Pozwala to precyzyjnie ocenić tzw. rezerwę jajnikową, czyli potencjał rozrodczy kobiety, oraz zdiagnozować przyczyny zaburzeń miesiączkowania.